Advocaat in gerechtelijk recht

Of het gaat om een procedure, een beroep of een gerechtsdeurwaarde, dit onderwerp brengt dus alle juridische aspecten van de gerechtelijke wereld samen.

WAT ZIJN DE SPECIFIEKE VAARDIGHEDEN VAN EEN ADVOCAAT DIE GERECHTELIJK RECHT UITOEFENT?

Een advocaat wiens praktijk zich bezighoudt met gerechtelijk recht, zal in de eerste plaats bekend zijn met de wettelijke regels die op dit gebied van toepassing zijn (wetten, koninklijke besluiten, enz.). Hij kan zijn cliënten adviseren over de juridische aspecten van een procedure, over de wettelijke gevolgen van een dagvaarding, enz.

Hij zal ook kennis hebben van de administratieve regels en praktijken die specifiek zijn voor deze kwestie, gezien het bestaan ​​van verschillende actoren in de sector (gerechtsdeurwaarde, enz.).

Ten slotte zal een advocaat die gerechtelijk recht als voorkeursmaterie uitoefent ook ervaring hebben met de rechtbanken en tribunalen, wat van doorslaggevend belang kan zijn in geval van geschillen, omdat theorie één ding is, maar in praktijk is kennis vereist van de gerechtelijke procedures, van de trends in de rechtspraktijk, en van vele andere aspecten die alleen kunnen worden geleerd door de praktijk van een gebied gedurende een lange periode.

HOE DE BEKWAAMHEID VAN EEN ADVOCAAT IN GERECHTELIJK RECHT CONTROLEREN?

De officiële titel van ‘gespecialiseerde’ advocaat, toegekend door de Orde van Advocaten, kan een relevant criterium zijn om te helpen bij onderzoek. Veel advocaten vervullen echter niet de formaliteiten die vereist zijn om deze titel te verkrijgen, dus dit criterium alleen is niet voldoende. Daarom wordt in de praktijk veel meer verwezen naar een voorkeursmaterie dan naar een specialisatie. Bijna alle advocaten oefenen een voorkeursmaterie uit, terwijl veel minder advocaten de formaliteiten hebben vervuld om de officiële titel van specialist te kunnen claimen.

Om te bepalen of een advocaat gespecialiseerd of eerder deskundig is in zijn vakgebied, moet daarom de beroepscode kunnen worden ontcijferd. Zoals zo vaak wanneer er geen echt georganiseerde en gegeneraliseerde norm bestaat, zal het nodig zijn om te gaan met een bundel van indices, op voorwaarde dat de informatie toegankelijk is, wat in de praktijk vaak een probleem vormt.

Want een expert zal herkenbaar zijn aan een universitaire specialisatie, aan zijn wetenschappelijke activiteiten, aan zijn deelname aan werkcommissies, aan universitaire mandaten, aan zijn jarenlange praktijk in een vak, aan de mening van zijn cliënten, etc. Het is de toevoeging van deze verschillende criteria die de rechtzoekende adequate informatie kunnen verschaffen.

Het feit blijft dat sommige van deze informatie vertrouwelijk is. Andere informatie niet beschikbaar of schaars is en dit maakt de taak moeilijk.

DE OPLOSSING ? EEN OBJECTIEVE EN BETROUWBARE BEOORDELING VAN ADVOCATEN EN HET DELEN VAN KLANTERVARINGEN

Deze onvrijheid, al dan niet vrijwillig, schept een reëel probleem bij de toegang tot een advocaat en draagt ​​bij tot het idee dat dit gebrek aan transparantie door het beroep zou worden “georganiseerd”. Het zou te snel gaan omdat de advocaten gebonden zijn aan ethische regels die verplichten hun informatie vertrouwelijk te houden, de naam van hun cliënt niet te mogen onthullen, enz.